چه چیز کمپوست را خوب می کند؟
چه چیز کمپوست را خوب می کند؟ کمپوست نتیجه فرایند اکسیداسیون طبیعی مرحله بندی شده موفق است که مواد آلی جامد ناهمگن را به ذرات ریز همگن، به نام هوموس، تبدیل می کند.
ما را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید
ولی از کجا بدانیم که کمپوست خوب است؟ برای تشکیل کمپوست خوب نیاز به 7 آیتم مختلف است:
1- فراوانی مواد آلی برای فراهم کردن انرژی برای تجزیه ارگانیزم ها
2- مواد مغذی، به ویژه ازت
3- اکسیژن( به استثنای موارد کمی از تجاری ها)
سطل های کمپوست خانگی بوکاشی نیاز به اکسیژن ندارند.
4- آب؛ ولی نه خیلی زیاد یا خیلی کم
5- کاتیون ها، به ویژه کلسیم برای تثبیت کمپوست
6- یک محدوده مناسب پی اچ
7- درجه حرارت
اغلب ما در کمپوست سازی حیاط پشتی تنها از معدودی از قوانین استاندارد پیروی می کنیم. این ها هستند:
نسبت کربن به ازت
کمپوست خشک
شما معمولا با یک نسبت کربن به ازت 30 به 1 آغاز می کنید. کربن می تواند از هر ماده گیاهی ریز ریز شده و به قدر کافی کوچک تامین شود تا سطح برای قارچ ها و باکتری ها که آن را تبدیل به کمپوست کنند افزایش یابد. این شامل شاخه هایی نیست که کلا کربن هستند. آن ها خیلی بزرگ هستند و نیاز دارند که توسط یک مالچ کننده به قطعات کوچک آسیاب شوند تا سریع و موثر کمپوست گردند.
ترجیحا، سعی کنید یک لایه 4 اینچی کربن را با 3 اینچ سبز داشته باشید.
کربن بسیار زیاد توده را خشک کرده و تجزیه را آرام می کند. ازت بسیار زیاد هم آشفتگی و درهم برهمی بزرگ لجنی در توده ایجاد می کند.
اگر بتوانید بو را تحمل کنید، در طول زمان توده خود را سازگار می سازد.
ولی اگر این نسبت را در سبزیجات باغ غلط بگیرید و نیتروژن خیلی زیادی داشته باشید، میکروب ها نیتروژن را از خاک می گیرند و آن را برای گیاهان غیر قابل دسترس می سازند. به همین دلیل است که قبل از استفاده از کمپوست در اطراف گیاهان، باید مطمئن باشید که توده کمپوست کاملا تجزیه شده است.
آب
کمپوست تر
ارگانیزم های کمپوست ساز برای فعال بودن نیاز به رطوبت دارند و در غیر اینصورت وارد مرحله استراحتی می شوند که "اسپور" نام دارد. ولی توده کمپوست نمی تواند خیلی تر یا خیلی خشک باشد. محیط بقای ارگانیزم ها باید دارای شرایط ایده آل باشد.
اگر بالای توده باز بوده و باران آن را اشباع کند، توده ممکن است بسیار مرطوب باشد.
اگر هم توده بسیار نازک باشد و در معرض نور مستقیم خورشید واقع شود، ممکن است خیلی خشک شود. یا اینکه شما کربن خیلی زیادی در مخلوط داشته باشید. تعادل خوب تری و خشکی باعث می شود که کار نگهداری کاملا خوب جلو برود. پوشش یک توده کمپوست مرطوب با یک تله؛ رطوبت را نگه می دارد، آب اضافی را خارج می سازد و باعث می شود توده سریعا تجزیه شود و همه این ها در حالی صورت می گیرد که نیاز نیست در تمام زمان ها با آب، رطوبت توده را نگهداری و حفظ نماییم.
هوا
خاک خیلی خشک ایجاد شده از کمپوست
با چرخش هر سه روز یکبار توده، هوای شامل اکسیژن باید به تمام توده برسد. این امر با جایگزینی لایه خارجی که سرد شده با لایه درونی گرمتر صورت می گیرد. این به اکسیژن اجازه می دهد که به تمام توده نفوذ کند. بدون این چرخش مستمر، توده در زمان طولانی تجزیه می شود. داغ بودن مرکز توده از تجزیه سریع جلوگیری می کند، زیرا میکروب ها فقط می توانند در درجه حرارت های ویژه ای زنده بمانند.
هوای خیلی زیاد می تواند بیش از تجزیه توده، آن را آب زدایی و خشک نماید. در صورتی که زائدات غذایی در باغ پراکنده شوند، محتویات آب زدایی شده در باغ کثیفی ایجاد می کنند. آنها باید با آب بازسازی شوند تا امکان تجزیه مناسب فراهم شود تا به کمپوست خوب تبدیل شوند.
پس، به توده خود اجازه خشک شدن ندهید. این می تواند یک تعادل دشوار بین خیلی مرطوب یا خیلی خشک باشد . یکی نمی تواند کار کند زیرا خیلی خشک است. دیگری نمی تواند کار کند چون زیادی مرطوب است و اغلب در داخل یک کثافت لجنی چسبناک بزرگ می چرخد. سپس، برای کاهش بو و جذب آب احتیاج به کربن دارد.
پس، چرخاندن توده کمپوست بطور منظم و نگهداری رطوبت در تعادل درست اکسیژن مورد نیاز و رطوبت را اضافه می کند و عملکرد توده کمپوست شما را صحیح می گرداند.
