در باره کمپوست سازی خانگی، که امری بسیار ساده است، یاد بگیریم!
در 2018، حدود 146.1 میلیون تن از زائدات جامد شهری به لندفیل ها فرستاده شدند. 24 درصد این زائدات را غذا تشکیل داده بود.
خبر خوب این است که اغلب زائدات آلی که در خانه تولید می شوند می توانند، در عوض، کمپوست شوند. کمپوست سازی نه فقط مقدار زائداتی که به لندفیل ها می روند را کم می کند، بلکه محصولی تولید می کند که برای خاک و سیاره خوب است.
زائدات آلی ارسالی به لندفیل ها در اثر تجزیه متان رها می کنند. متان یک گاز گلخانه ای است که دست کم 28 بار قویتر از دی اکسید کربن است. با کمپوست سازی زائدات آلی، در عوض ارسال به لندفیل ها، انتشارات خطرناک کم می شوند و کمپوستی تولید می شود که خاک را غنی می سازد.
چطور کمپوست سازی خانگی را آغاز نمایم؟
شما می توانید کمپوست سازی را در هر زمان سال آغاز نمایید! در حالی که قادرید سطل کمپوست سازی بخرید، اگر فضای اضافی در حیاط دارید مجبور به انجام این کار نیستید.
چندین روش مختلف کمپوست سازی وجود دارد. در یک حیاط پشتی، شما مخیر هستید بین انتخاب یک توده باز یا کمپوست سازی در سطل بسته یکی را برگزینید.
کمپوست سازی توده باز بهترین انتخاب برای آن هایی است که فضای بیشتر در اختیار دارند و می توانند مطمئن باشند که مکان در خارج از مسیر پیاده روی و عبور و مرور قرار دارد. یک توده باز نیاز به نگهداری بیشتر دارد، ولی مواد زودتر تجزیه می شوند.
کمپوست سازی سطل بسته: بهترین برای آن هایی است که مایملک کوچکتر دارند و یا با حیوانات خانگی یا آفات مشکل دارند. چندین اختیار مختلف برای سطل کمپوست وجود دارد: سطل های بسته، معلق ها، سطل های چرخان، سطل های کرمی( ورمی کمپوست)
چطور کمپوست درست کنیم؟
مواد آلی، همراه با رطوبت و اکسیژن، شرایطی فراهم می کنند که به میکروارگانیزم ها اجازه می دهد نشو و نما کنند و مواد آلی را تجزیه کنند. شرایط سطل کمپوست شما نیاز دارد که برای تجزیه کارآمد متعادل شود.
شما نیاز خواهید داشت:
قهوه ای ها( کربن فراهم می کنند) منابع کربن کمپوست شما مشتملند بر: برگ های خشک، شاخه ها و ترکه ها، فیلترهای کاغذی قهوه، بسته بندی های قابل کمپوست شدن، کاغذ ریز ریز شده، مقوا
سبزها(نیتروژن فراهم می کنند) منابع خوب نیتروژن برای کمپوست عبارتند از: هرس های چمن، خرده های میوه و سبزی، برگ های چای، تفاله های قهوه.
آب: کمپوست نیاز به مقدار صحیح رطوبت دارد. اگر مواد آلی خیلی خشک باشند تجزیه نمی شوند، خیلی تری هم باعث رشد و نمو باکتری های بد شده و بوی بد به مشام می رسد.
اکسیژن: میکروارگانیزم های کمپوست شما از اکسیژن استفاده می کنند تا مواد آلی تجزیه شوند.
دستورالعمل ها:
1- یک نقطه سایه دار خشک نزدیک منبع آب انتخاب کنید.
2- مواد سبز و قهوه ای را یک در میان اضافه کنید. یک نسبت 3 قهوه ای به 1 سبز خوب است.
3- رطوبت کمپوست خود را حفظ کنید.( مراقب باشید که خیلی خیس نباشد.)
4- با چرخش مرتب و منظم کمپوست، اکسیژن کافی به کمپوست برسانید. بعضی از سطل های کمپوست انجام این کار را ساده می سازند. اگر از توده باز استفاده می کنید، می توانید از چنگک باغبانی برای چرخاندن توده استفاده کنید.
5- گام های 2 تا 4 را تکرار کنید. وقتی کمپوست قهوه ای تیره می شود آماده استفاده است.
در محدوده ای بین 2 ماه تا یکسال، کمپوست نهایی شما آماده استفاده است. آنچه شما در کمپوست ساز می اندازید، تواتر چرخانیدن و شرایط آب و هوایی این زمان را تعیین می کنند.
اکنون، به ما اجازه دهید بگوییم چه با کمپوست آماده بکنید!
حیاط پشتی ندارید؟ مشکلی نیست! اگر فضای بیرونی برای کمپوست سازی ندارید هم هنوز اختیاراتی دارید:
جمع آوری کمپوست برای جمع آوری کمپوست محله ثبت نام کنید! این روزها نقشه جامع وجود دارد و شما می توانید کمپوسترها را جستجو نمایید.
همسایه ها را چک کنید. ممکن است بعضی همسایه ها دوست داشته باشند از خرده های آشپزی برای کمپوست خود استفاده کنند. باغ های عمومی محلی هم ممکن است سطل های کمپوستی داشته باشند که شما بتوانید از آن ها استفاده نمایید.
کمپوست سازی داخلی آیا می دانستید که کمپوست را می توان در داخل خانه و آشپزخانه هم تولید کرد؟ نکات کمپوست سازی داخلی را فرا بگیرید!
کمپوست سازی بهترین راه برای کاهش زائداتی است که به لندفیل ها فرستاده می شوند. قبل از اینکه شما زائدات تولید کنید هم کمپوست سازی روی تصمیم خرید شما اثر می گذارد! به مجرد آغاز، شما سوالات زیر را از خویشتن خواهید پرسید: می توانم این را داخل کمپوست خود بگذارم؟ اختیارات بهتری هم وجود دارد که صدمه و آسیب کمتری به محیط زیست بزند؟
کمپوست سازی بطور طبیعی مواد آلی را به محصولی بازچرخش می دهد که خاک را غنی می سازد و کمک به کاهش تغییرات آب و هوایی می نماید. کمپوست خاک را توانا می کند تا از نشو و نمای گیاهان، درختان و محصولات حمایت نماید.
