چاپ

کمپوست بی هوازی(کد 0135)

برای مدیریت زائدات بزرگ مقیاس و تولید انرژی تجدید پذیر از تجزیه بی هوازی که آرام کار می کند استفاده می شود. ما اینجا می گوییم که چطور از آن در خانه استفاده کنید.
اصول
اگر توده ای از مواد آلی داشته باشید، آن را مرطوب کنید و با یک برزنت جلو ورود اکسیژن را به آن بگیرید، کمپوست سازی بی هوازی اتفاق می افتد. هر سطل با یک درب محکم و سوراخ های زهکشی می توانند مورد استفاده قرار گیرند. حتی یک کیسه زباله کار می کند. یک توده با برزنت کار می کند، ولی بوی خوبی هم دارد!


کمپوست سازی بی هوازی نیاز به ارگانیزم ها و شرایطی متفاوت از کمپوست سازی هوازی دارد. شرایط بی هوازی که اساسا یک فرآیند گندیدگی است( متاسفیم، ولی واقعیت همین است) یک محیط خیلی اسیدی شبیه معده تولید می کند. بنابراین برای تشریح فرآیند بی هوازی از اصطلاح هاضم استفاده می شود و آن را از کمپوست سازی هوازی مجزا می کند. واقعا، باید به معده آفرین گفت، زیرا هنوز جایزه محیط اسیدی به آن تعلق دارد. پی اچ هاضم بی هوازی ممکن است تا 4 پایین بیاید، اما پی اچ معده بین 1 و 2 است.
فساد هوازی و بی هوازی گرما را به عنوان محصول جانبی تولید می کنند. در سیستم های هوازی، درجه حرارت می تواند به اندازه کافی بالا باشد تا پاتوژن ها و بذر علف های هرز را از بین ببرد. در هاضم اینطور نیست. هر چند، محیط زیست اسیدی هاضم می تواند در نهایت حقه سوار کند. کلید، دقیقا اینجاست. محیط های نامناسب حدود 6 ماه تا یکسال زمان می خواهند تا میکروارگانیزم های خطرناک را از بین ببرند.
ساده ترین و راحت ترین راه برای غنی سازی این است که برای تامین "طلای باغ" گلدان های سبزیجات خود از کمپوست ساز چرخان استفاده نمایید. در این صورت نیاز به بالابردن سنگینی که چرخش توده را تامین کند وجود ندارد.... فقط به آن یک چرخش سریع بدهید. ما قادریم اندازه و استایلی که نیاز شما را برآورده می سازد تامین نماییم. بهتر از همه این است که بیشتری ها هزینه حمل و نقل رایگان دارند.
در انتظار یکساله قبل از استفاده از کمپوست هاضم یک مزیت ثانوی هم وجود دارد. مواد بی هوازی تازه، مواد اولیه ای که از فاز اولیه هضم آمده اند ولی قرارگیری ماه های بعدی را طی نکرده اند، به شدت اسیدی هستند و نمی توانند مستقیما مورد استفاده گیاهان قرار گیرند. آن ها نباید داخل خاک حفر شده و به ریشه گیاه برسند. برای ایمنی استفاده، باید فاز هوازی یکماهه طی شود تا پی اچ خنثی گردد. موادی که هضم یکساله را طی می کنند برای باغ ایمن هستند و بوی به مراتب بهتری هم دارند.
به این دلیل، بهترین کار داشتن دو سطل است. وقتی یکی پر می شود، بهتر است درب آن را بسته و برای یکسال بگذارید. در طی این مدت زائدات باید در سطل دوم ریخته شوند. وقتی سطل اول باز می شود تمام پاتوژن ها مرده اند و مواد کمپوست شده آماده استفاده می باشند.
ساده ترین کمپوست ساز بی هوازی یک کیسه پلاستیکی پر شده و واقع در برابر آفتاب است. اغلب ظروف تک محفظه ای بوده و در بلوک های سیمانی با ظرف تحتانی جهت جمع آوری شیرابه قرار گرفته اند. البته بعضی از آن ها بطور جزیی در خاک دفن می شوند. شیرابه ظرف دفنی، خاک مجاور را بارور می کند.
قرار دادن کف هاضم در داخل خاک نرخ نشت و زهکشی شیرابه مواد خام را آرام می کند و مانع از خشک شدن محتویات می گردد. آن به کرم ها و دیگر ارگانیزم های خاک اجازه دسترسی به محتویات هاضم را می دهد. با این حال، بعد از اینکه لایه تحتانی مواد از مرحله فوق العاده اسیدی گذر کرد و پی اچ شروع به پایین آمدن نمود، خیلی از آن ها فقط احساس در خانه بودن را خواهند داشت. در نهایت، دفن کمک به کنترل بو می کند و تقریبا غیر ممکن می کند که آفات به محتویات سطل دسترسی پیدا کنند.
همانند کمپوست سازی هوازی، روش های مختلف زمان های متفاوت کمپوست سازی را رقم می زنند. روش انداختن هر چیزی در یک کیسه پلاستیکی، که قبلا ذکر شد، تقریبا مشابه درست کردن یک توده هوازی داغ است. اگر ظرف در برابر آفتاب داغ قرار گیرد، کمپوست سازی اساسی در چند هفته شکل می گیرد. یک بشکه یا هاضمی که مواد را به آن اضافه می کنید به توده آرام شبیه تر است. گروه تحتانی تشکیل کمپوست رسیده را می دهند، در حالی که بالایی ها کلا کمپوست نمی شوند.
مواد به توده مستمر و هاضم بشکه ای به یک شکل اضافه می شوند. با این حال، کمپوست به گونه ای دیگر برداشت می شود. در یک توده مستمر، شما خرده های غذا و زائدات باغی را از بالا اضافه می کنید و کمپوست را از ته بر می دارید. این یک راه آسان نیست که کمپوست نهایی از ته هاضم برداشته شود. آن خیلی تر و گلی است. این همان دلیلی است که باعث می شود شما درب یک سیستم هوازی را گذاشته و دور شوید. این همچنین توضیح می دهد که چرا بهتر است دو سطل داشته باشید: یکی که در حال اضافه شدن مواد است و دیگری که دارد عملیات هضم را صورت می دهد.
مزایا و معایب
کار کمتر
در سیستم های بی هوازی شما می توانید با چرخاندن توده ها خداحافظی کنید. همه آنچه بعضی از مردم نیاز دارند بشنوند این است؛ آن ها فوری تبدیل می شوند. واقعیت این است که رول کردن کیسه های پلاستیکی پر شده با علف هرزها یا چمن ها سرعت فرآیند را زیاد می کند، اما مورد نیاز نیست.
قبل از کشت گیاهان، کمپوست بی هوازی کوتاه مدت نیاز دارد که در خاک کشت نشده حفر شود؛ جایی که بوها محو شده و پی اچ خنثی می گردد. اگر مواد در هاضم برای یکسال رها شوند، آن مستقیما از سطل آماده استفاده خواهد بود.
بوها
شما ممکن است شنیده باشید که فساد بی هوازی بوی خیلی بدی تولید می کند. هر چه باشد، ما می فهمیم که فرآیند هوازی بی هوازی شده است: بو می دهد( فساد بی هوازی سولفید هیدروژن تولید می کند که بوی تخم مرغ گندیده می دهد)
این، صحیح ولی گمراه کننده است. ما می توانیم توده هوا را بو کنیم، چون در معرض هوای آزاد قرار دارد. ولی کمپوست سازی بی هوازی در فضای بسته ای است که نباید بو شود.
واقعیت این است که شما وقتی درب را برای افزودن مواد جدید بر می دارید، نفس می کشید. این کار می تواند در استفاده از هاضم های تجاری حذف شود.اغلب آن ها یک کیسه آنزیم دارند که ضمن افزودن سرعت واکنش، کمک به حذف بو می کند. شما می توانید از این آنزیم ها در سیستم های خانگی استفاده کنید یا به سادگی روی هر لایه جدید اضافه شده خاک بریزید. کمپوست سریع هوازی هنوز در مجاورت هوا بوی بدی می دهد و این همان دلیل است که باعث می شود به سرعتی که ممکن است در زمین حفر شود. کمپوست آرام بوی آزار دهنده ندارد و شما می توانید با آسودگی خیال در هر زمان درب سطل را باز نمایید.
آفات
آفات عموما مشکل ساز در سیستم های هوازی معمولا در سیستم های بی هوازی مشکل ساز نیستند، چون این سیستم ها در بسته هستند. همچنین، محیط اسیدی به خودی خود یک دور کننده است. این به معنای این است که کوچکترین نگرانی در باره بذرها یا پاتوژن های رسیده از طریق فضولات آهو یا پرنده وجود ندارد. همچنین، کثافات گروه گاوها و کلاغ ها( در باره یک روباه یا راکون تنها صحبت نمی شود) همانند یک توده باز، یک کمپوست بسته را هدف قرار نمی دهند.
با این حال، حشرات، هنوز، مشکل هستند. هیچ چیزی مثل باز کردن درب هاضم و خود را در معرض هجوم و احاطه مگس ها دیدن نیست. یک سند قابل بارگذاری از بخش سانتا باربارا در باره کمپوست سازی وجود دارد که دو شرط خیلی مختلف، واقعا، متضاد، را نشان می دهد که موجب ازدیاد مگس ها می گردد.
حمل و نقل رایگان
انگل های مگس نخستین خط طبیعی دفاع در برابر مگس های آزارنده، شامل مگس های خانگی عمومی، هستند. شکارگر ماده یک شفیره میزبان را جستجو می کند. پوشش آن را سوراخ کرده و چندین تخم داخل آن می گذارد. انگل منتج با مصرف، شفیره را می خورد و از بین می برد.
مواد خام، چه را استفاده کنیم؟
این یکی از بزرگترین تفاوت ها بین کمپوست سازی هوازی و بی هوازی است: گوشت ها اکیدا در سیستم های هوازی قدغن هستند، ولی بخشی از متخصصین هاضم ها مصرف مقدار کمی از آن ها را در فرآیندهای بی هوازی مجاز می دانند. هر چند، در مورد محصولات حیوانی باید گفت که خطر پاتوژن ها در سیستم های بی هوازی دارای تجزیه آرام بیش از سیستم های هوازی است. اگر در سطل خود گوشت می گذارید، کل یکسال را صبر کنید تا محیط اسیدی پاتوژن ها را از بین ببرد.
غذاهای خیلی چرب و روغنی از قبیل کره های نباتی، سس های مایونز، خرده های چرب گوشت و روغن های گیاهی را نباید وارد هاضم نمود. آن ها برای سیستم های کمپوست سازی زیادی زیادند.
توده های کمپوست می توانند مقادیر زیادی از مواد غنی از کربن از قبیل برگ های مرده، بوریا و حتی کاج برگ را دستکاری کنند. هاضم ها اساسا برای تجزیه زائدات آشپزی و زائدات سبز باغی طراحی شده اند. هرس های چمن عالی است. در سیستم بی هوازی، شما مجبور نیستید آن ها را با مواد دیگر مخلوط کنید یا گسترش دهید، چون آن ها نمی خواهند در خمیر لجنی سبز بچرخند. در حقیقت، آن دقیقا همان چیزی است که شما می خواهید. برگ های سبز، علف هرزها، گیاهان قدیمی و تمامی پسماندهای معمول باغی می توانند در مقادیر کم با ایمنی در داخل هاضم بی هوازی قرار گیرند. با این حال، مقادیر بزرگ هرس های پرچین های چوبی، خرده های چوب یا توده های کامل چوب همراه با ریشه ها را نباید داخل هاضم نمود.
مدت
طول زمان وابسته به آب و هوا، موقعیت و تعدادی از عوامل دیگر دارد. همانطور که در بالا ذکر شد، اگر ظرف را پر کنید، در آفتاب بگذارید، بصورت غیر آشفته رها کنید، فاز اولیه در چند هفته کامل می شود.
هر چند، فساد بی هوازی کاملا آرام جلو می رود. تحت شرایط بدون اکسیژن یکسالی طول می کشد تا پاتوژن ها تخریب شوند. بعد از یکسال، ماده اولیه غیر قابل شناسایی خواهد بود، بوها محو می شوند و کمپوست در هر جای باغ قادر به استفاده است.
نتایج زیست محیطی
تجزیه بی هوازی در محیط سخت تر از هوازی است. وقتی ماده آلی در حضور اکسیژن تجزیه می شود، محصولات اولیه جانبی آب، حرارت و دی اکسید کربن هستند. دی اکسید کربن، البته، گاز گلخانه ای است که سهمی در گرمایش زمین دارد.
تجزیه بی هوازی متان تولید می کند. در واقع، هر پوند متان بیست برابر هر پوند دی اکسید کربن برای محیط زیست خطر ایجاد می کند.
چطور کار می کند؟
کارگذاری
یک مکان آفتابی دارای زهکشی خوب را در نظر بگیرید. نور به افزایش درجه حرارت سطل کمک می کند و میکروب ها را خوشحال نگه می دارد. زهکشی حیاتی است تا اطمینان حاصل شود که سطح رطوبت خاک تصحیح می شود. اگر فقط خاک رس سنگین دارید، یک پشته آت آشغال دارای ریگ فراوان درست کرده و هاضم را در بالای آن بنشانید.

anna1
منبع: کمپوست سازی بی هوازی.
اگر خاک شما زهکشی خوبی دارد، هاضم را در جایی که شیرابه باعث رشد و نمو گیاهان می شود و از طرفی مجبور نیستید مسافت زیادی را پس از خروج از در پشتی طی کنید، بگذارید. از آنجا که بهترین کار کاستن از شماره بارهایی که سطل باز می شود است، شما نیاز به سطلی دارید که زائدات چند روزه آشپزخانه شما را جمع آوری نماید.
اگر هاضم تجاری خریداری کرده اید، دستورالعمل را مطالعه کرده و از آن به دقت پیروی نمایید. آگاه باشید که اگر مایل هستید از هاضم برای فرایند فضولات حیوانات خانگی استفاده کنید، اصلا ایده خوبی نیست که آن را نزدیک سبزیجات یا چمن ها قرار دهید.
سیستم های خانگی دست ساز می توانند کوچک مقیاس یا بزرگ مقیاس باشند. سیستم های بزرگ مقیاس نیاز به بشکه، سطل زباله، هر ظرف فلزی یا پلاستیکی بزرگ دارند که قبلا برای نگهداری مواد سمی مورد استفاده قرار نگرفته است. سیستم های کوچک مقیاس می توانند از ظرف به کوچکی سطل نشان داده شده در شکل استفاده کنند. آنچه که مهم است این است که ظرف حتما دارای درب خوب محکم و کیپ شونده باشد.
هاضم ها مقادیر زیادی مایع تولید می کنند که نیاز به زهکشی دارند. اولین گام این است که سوراخ هایی در کف ایجاد کنیم یا کف را کلا برداریم. در خاک های ماسه ای، سوراخ ها احتمالا بسنده هستند. در خاک های سنگین، ظروف ته باز، احتمالا، زهکشی مناسب را تامین می کنند.
در باه اینکه هاضم را تا چه عمقی باید حفر کرد، اختیارات متفاوتی وجود دارد. یک مکان می گوید که سطل فقط نیاز به عمق حفاری یک اینچی دارد. اغلب توصیه ها بر پایه قرار دادن نیمی از سطل در داخل زمین استوارند. اگر خاک شما ماسه ای باشد، تمام آنچه شما نیاز دارید این است که یک چاله حفر کرده و هاضم را در آن بگذارید. اگر خاک سنگین دارید، بهترین کار حفر چند اینچ خاک در زیر و اطراف جایی که سطل قرار می گیرد است. بعد، ریگ، ماسه خیلی درشت و مواد آلی را به خاک اضافه کنید.
برای فراهم کردن یک چاله، به میزان دو برابر خاک برداشته شده، خاک اصلاحی برگردانید. اگر خاکی را سه اینچ بیش از نیازتان حفاری کرده اید، 6 اینچ خاک اصلاحی بریزید و آن را فشرده سازید. با پایین رفتن و فشرده شدن، ارتفاع اولیه کامل سه اینچ ایجاد نخواهد شد. الحاقیه ها کمک می کنند که یک تپه کوچک، تا اندازه ای مرتفع و دارای زهکشی بهتر ایجاد شود.
بعد از پر کردن چاله، سطل یا دلو را در جا قرار دهید و از خاک باقیمانده برای پر کردن چاله اطراف آن استفاده کنید. شما آماده رفتن شده اید( پس بزن بریم!)
برای هاضم رو زمینی، کار را با حفاری سوراخ ها در کف سطل یا بشکه آغاز نمایید. آن ها را با فاصله چندین اینچ از لبه ایجاد کنید. قوطی یا بشکه را روی بلوک های سیمانی قرار دهید و یک ماهی تابه یا ظرف به عمق 3 تا 4 اینچ( یک ماهی تابه چینی قدیمی خوب کار می کند) را به زیر مرکز بشکه سر دهید تا شیرابه ای که از مواد در حال فساد زهکشی می شود را جمع آوری نماید. نگران نباشید: این سوراخ ها اجازه نمی دهند که اکسیژن کافی در فرایند بی هوازی اخلال ایجاد کند. وابسته به ساختار، قرار دادن ماهی تابه بدون سرریزی محتویات می تواند چالش بر انگیز و حتی غیر ممکن باشد. در چنین مواردی، از یک چرب کننده جوجه قدیمی برای برداشتن شیرابه کمک بگیرید.
پر کردن سطل
این یکی واقعا سخت است. هر چیز سبزی( هرس های چمن، برگ ها، زائدات آشپزی) را در کیسه پلاستیکی محکم ریخته و آن را تا حدود سه چهارم پر کنید. هر هوای اضافی را خالی کرده و کیسه را به مدت چند هفته در برابر آفتاب بگذارید. واویلا! کمپوست منتج کثیف و بد بو است، ولی نسبتا سریع و راحت عمل می آید. اطمینان داشته باشید که از کیسه پلاستیکی قوی استفاده کرده اید. اگر سعی می کنید که آن را به مکان طراحی شده ببرید و در حین این عمل کیسه پاره می شود، هیچ راهی برای جمع آوری محتویات، که اغلب مایع هستند، وجود ندارد.
سطل ها و بشکه ها می توانند با زائدات در دسترس پر شوند. به خاطر داشته باشید که مقادیر زیاد قهوه ای هایی همانند برگ های ریخته شده نباید وارد هاضم شوند، زیرا آن ها اساسا برای اینکه کار دست خرده های آشپزی دهند طراحی شده اند. وقتی ظرف پر می شود، آن را دارای پوشش آزاد کرده و جهت کمپوست سریع به مدت 2 ماه رها سازید. برای داشتن کمپوست کاملا هضم شده نیاز به طی زمان یکساله است.
نگهداری، رفع نقص
وقتی همه چیز خوب است، تنها توجه مورد نیاز در سیستم بی هوازی این است که در نقطه ای اضافه کردن مواد را متوقف نموده و کمپوست ساز را رها نمایید. این مدت به اضافه شده های اخیر فرصت تجزیه شدن می دهد. اگر قبل از بستن درب، محتویات را به هم بزنید کمک بیشتری به تجزیه بهتر و کاملتر خواهید کرد.
باز کردن درب به هوای تازه و اکسیژن اجازه تداخل در شرایط بی هوازی که فساد را جلو می برند می دهد. به این دلیل، بهترین کار این است که تعداد دفعات افزودن خرده ها به سطل محدود شود. یک یا دو بار در هفته بهترین است.
سیستم های بی هوازی نیاز به مراقبت خیلی کمی دارند، ولی آن ها باید مرتبا چک شوند( یک بار در هفته یا بیشتر) تا اطمینان حاصل شود که هر چیزی همانطوری که مورد انتظار است جلو می رود. نشانه های آگاهنده مشتمل بر وفور مگس ها، شواهد مبنی بر حفاری های صورت گرفته در اطراف پایه سطل و نقص در کمپوست می باشند.
مواد کمپوست نشدنی: شما می دانید که یک توده در عوض داشتن یک سطح نسبتا ثابت نباید مستمرا افزایش ارتفاع پیدا کند. اگر ماده ته نشین نشده و فشرده نگردد یکی از این سه چیز غلط است: مخلوط خیلی خشک است، محتویات کربنی کمپوست خیلی زیاد است و یا اکسیژن خیلی زیادی در مخلوط و اطراف آن وجود دارد. بعضی وقت ها این شرایط با هم اتفاق می افتند: مواد چوبی رطوبت را جذب کرده و اکسیژن را گیر می اندازند. البته این اتفاق همیشه نمی افتد.
اطمینان دارید که مواد مرطوب هستند، در صورت نیاز رطوبت اضافه کنید.
اگر سطل شامل مقدار خیلی زیادی کربن است، مواد چوبی همانند برگ های خشک، خرده های چوب یا برگ سوزنی کاج، آن را مرطوب نمایید و دز سالمی از مواد دارای ازت بالا همانند هرس های چمن، خرده های غذا و یا، به ویژه، میوه و سبزی اضافه کنید.
اگر به نظر می رسد که ماده اولیه به اندازه کافی آبدار است و شامل مقدار زیادی مواد چوبی نیست، مشکل ممکن است از وجود اکسیژن خیلی زیاد آب بخورد. این اغلب مربوط به حالتی است که مقدار کمی از مواد در یک سطل بزرگ ریخته شده است. فرو کردن میله در داخل مخلوط و به هم زدن آن اغلب موجب از بین رفتن بسته های هوا می شود. در صورت امکان مواد بیشتری اضافه کنید.( خرده های آشگزی همسایه را هم گدایی کنید!) قرار دادن یک کیسه پلاستیکی زباله روی مواد و ممانعت از ورود اکسیژن به سطل را تست کنید. در نهایت، باز کردن و باز گذاشتن درب سطل را محدود نمایید.
مگس ها.... یا بو: یک جمعیت متراکم از مگس ها می توانند نشانه این باشند که مخلوط زیادی خشک یا زیادی تر است.
یک سطل خاک اره، تراشه چوب، برگ یا دیگر مواد مشابه را کنار هاضم بگذارید و یک لایه نازک روی هر لایه جدید از خرده های غذا آبپاشی کنید. به خاطر داشته باشید که مواد اینچنینی براحتی توسط هاضم مورد فرآیند قرار نمی گیرند. اطمینان حاصل نمایید که این اضافات فراِیند بی هوازی را مختل نمی کنند.
اگر قصد دارید که از کمپوست در باغ استفاده کنید، از آفت کش استفاده نکنید.
مگس های میوه: کتاب راهنمای بخش سانتاباربارا می گوید که شرایط خشک جلب کننده مگس های میوه هستند. او توصیه می کند که محتویات مرطوب شوند و سپس با دو اینچ آت، آشغال پوشیده گردند.
کمپوست آبکی: سطل بخوبی زهکشی نمی شود
اگر از ظرف خانگی دست ساز خودتان، که سوراخ هایی در کف دارد، استفاده می کنید، آن را از زمین بالا بکشید و کلا کف را در بیاورید. قبل از اینکه آن را سر جایش بگذارید، خاک را در زیر و اطراف چند سانتیمتر حفاری کنید. آت آشغال را با یک چهارم حجمش ریگ یا ماسه خیلی درشت مخلوط کنید؛ قبل از باز گردادن سطل به چاله یک تپه کوچک ایجاد کنید.
اگر ریگ ندارید، مواد آلی قابل استفاده هستند. با این حال، چون مواد آلی در طی زمان تجزیه می شوند ماندگاری ریگ ها را ندارند. برگ سوزنی های کاج، که تجزیه آرامی دارند، برای کمپوست توصیه پذیرتر هستند.
ماسه ریز جایگزین مناسب ریگ نیست، زیرا در خاک رسی ایجاد ترکیب تقریبا سیمان مانند می کند. با افزودن مواد آلی و اختلاط مواد فوق العاده قابل گذر می توان از مشکل فوق پیشگیری به عمل آورد. این امر شدیدا وابسته به کارگر است.
بعضی وقت ها، کار یا بوی گنجانده شده در بیرون آوردن سطل، سختی نیت را در نظر می آورد. اگر شما در این موقعیت هستید به طریق زیر عمل کنید: سطل را از جایش بیرون بیاورید، آت آشغال اطراف را به اندازه یک چهارم حفاری کنید، زهکشی را بهبود بخشید و سطل را سر جایش بگذارید. به یکباره، همه آت آشغال اطراف سطل را بیرون نکشید. اگر سطل بدون محافظ داخل آن بیفتد، یک بوی وحشتناک تولید خواهد کرد.
دفعه بعد سطل را کاملا خالی کنید. زهکشی زیر آن را بهبود ببخشید.
افزودن مواد خشک به سطل جهت جذب رطوبت بهترین حرکت درزگیری است، زیرا فرآیند بی هوازی را آرام می کند و در عین حال از مشکل زهکشی ضعیف ممانعت به عمل می آورد. پس از استفاده از راه حل بلافاصله کوتاه مدت، یک اینچ یا در همین حدود آت آشغال به سطل اضافه کنید.
کی تمام می شود؟
می گویید که هاضم بی هوازی را پر کرده و پوشانده اید. اینکه تا چه مدت درب هاضم را بسته نگهدارید، دست کم به دو عامل بستگی دارد: چقدر پاتوژن ها برایتان مهمند و چقدر می خواهید کمپوست رسیده گردد.
اگر نگران پاتوژن ها هستید یا می خواهید کمپوست آماده برای استفاده در باغ را بیرون بکشید، یک سالی صبر کنید.
از آنطرف، اگر بطور معقولی اطمینان دارید که مواد مورد استفاده عاری از پاتوژن هستند، چند هفته بیشتر لازم نیست تا فرایند اساسی کمپوست کامل شود. فقط به خاطر داشته باشید که وقتی کمپوست را بیرون می کشید، برای گیاهان و ریشه های آن ها بسیار اسیدی است. برای خنثی سازی پی اچ، یک فرآیند هوازی هم باید صورت گیرد.
برای آغاز این فاز، مخلوط را داخل زمین کشت نشده باغ حفاری کنید. زمین به یکباره بوها را حذف می کند. به مجرد اینکه کمپوست در خاک گسترده می شود، اکسیژن و کل میکروارگانیزم های خاک کارشان را شروع خواهند کرد. بعد از دو تا چهار هفته، اغلب مواد باید کاملا نابود شده باشند و شما باید بتوانید، با ایمنی، بالا یا داخل آن را نشاکاری نمایید.
برای چک کردن اینکه آیا آن آماده است، تست پی اچ انجام دهید یا به باقیمانده های مخلوط مدفون نگاه کنید. اگر در هنگام حفاری خاک، بوی گندیدگی به مشامتان خورد، یک هفته دیگر منتظر بمانید. در خاک های مرطوب فرآیند بی هوازی آرامتر جلو می رود و اگر بعد از اینکه کمپوست بی هوازی داخل خاک قرار می گیرد، بارندگی سنگین اتفاق بیفتد، باید زمانی اضافی برای عمل آوری کمپوست در نظر گرفته شود.
کمپوست_بی هوازی#

صفحه نخست

کمپوست ساز ارزان قیمت مدل پاسیویی