از تشریح فرآیند تا توزیع کمپوسترهای خانگی
4-1- استانداردها
در سطح اروپایی، استانداردهای مرجع برای محصولات کمپوست پذیر، استاندارد اروپایی هماهنگ EN 13432 و EN 14995 (برای اقلام غیر بسته بندی) هستند. هر دو به کمپوست پذیری در تاسیسات پردازش زایدات بیولوژیکی شهری یا صنعتی و به عنوان مثال کمپوست سازی صنعتی ارجاع داده می شوند. پژوهش های ویژه در مورد رفتار بیو پلاستیک های دارای مجوز EN13432 در کمپوست سازی خانگی تجزیه آن ها در محیط زیست را ارزیابی کرده است. یک مطالعه مهم در آلمان و در طی پروژه کسل 2022 صورت گرفته است. در یک بازه زمانی 12 ماهه، رفتار محصولات مختلف درست شده از مواد گوناگون بسیار متفاوت بوده؛ به گونه ای که برخی تا 97 درصد تجزیه شده اند و در بعضی دیگر تجزیه قابل ملاحظه ای به چشم نخورده است. در سری های دیگر کوشش ها، گروه های مختلف مواد در 180 روز از 50 تا 90 درصد تجزیه شده اند. این نتایج دلالت بر این دارند که مواد محدوده ای از خوای زیست تجزیه پذیر را دارند و مطابقت با EN432 و EN14995 بطور همزمان در انجام خوب کمپوست سازی خانگی قابل اطمینان نیست. استاندارد اروپایی برای کمپوست پذیری خانگی در حال حاضر وجود ندارد. با این حال، اصلاحیه 2015 دستورالعمل 94/62 EC در مورد بسته بندی و ضایعات بسته بندی پیش بینی می کند که کمیسیون اروپا به اتحادیه اروپا استانداردسازی را با ارائه استاندارد جداگانه برای بسته بندی کمپوست سازی خانگی تکلیف کند. هنگام در نظر گرفتن احتمال ارائه استاندارد کمپوست‌پذیری خانگی اروپایی، باید توجه داشت که به دلیل سیاست‌های متفاوت، تعریف معیارهای همگن معتبر برای کشورهای مختلف عضو اتحادیه اروپا مشکل است. به علاوه، فرآیند کمپوست سازی خانگی مشکل استاندارد می شود. برای ارائه چنین استانداردی، استانداردهای موجود حال حاضر و یا شمای اخذ مجوز برای کمپوست پذیری خانگی در بعضی از اعضای اتحادیه اروپا ممکن است دارای پایه مفیدی باشند. همراه با این استاندارد، اصل پایه و حداقل نیازمندی ها برای کمپوست سازی خانگی باید تعریف شوند.
4-2- استانداردهای اعضای اتحادیه اروپا
ایتالیا. در این کشور یک استاندارد ملی مرتبط با مناسبت پلاستیک های قابل تجزیه زیستی برای کمپوست سازی در درجه حرارت هوای آزاد وجود دارد. این استاندارد نیازمندی های قابلیت تجزیه زیستی مواد پلاستیکی را ویژه می کند که برای تولید محصولات قابل دفع از طریق کمپوست سازی خانگی مورد استفاده قرار گرفته اند. تجزیه هوازی در درجه حرارت هوای آزاد مثالی از این مورد می باشد.( بین 21 و 28 درجه سانتیگراد)
بلژیک: یک مشخصه ویژه وجود دارد که وفق آن کمپوست سازی خانگی مجاز است. برنامه مجاز شمردن کمپوست سازی خانگی به طور گسترده بر اساس EN13432:2000 است؛ اما با دوره های آزمایش طولانی تر برای تجزیه زیستی و یکپارچه سازی و با انجام آزمایش در دماهای پایین تر.
4-3- اخذ مجوز و برچسب گذاری
در حال حاضر دو نهاد صدور گواهی نامه و مجوز برای "کمپوست پذیری خانگی" وجود دارد: آلمان و بلژیک. محصولاتی که تمامی معیارهای مربوطه را گذرانده باشند مجاز به نمایش لوگوی مناسب و شماره شرکت تایید شده می شوند. به همان راه صدور گواهی نامه برای کمپوست سازی صنعتی، نه فقط مواد خام بلکه همچنین محصولات نهایی تولید شده با این مواد نیاز دارند که تست شده و مجوز بگیرند. صادر کننده مجوز آلمانی یک برانامه صدور مجوز برای "کمپوست پذیری خانگی" را ارائه می دهد. این مجوز بر اساس استاندارد استرالیایی برای پلاستیک های کمپوست شدنی خانگی AS5810 است.
5- مزایا و چالش های کمپوست سازی خانگی
5-1- مزایا
کمپوست ساز نهایی از جداسازی، پردازش و استفاده نهایی زایدات آلی حمایت می کند.
کمپوست خانگی تولیدی نیاز به بهبود دهنده خاک و محصولات بر پایه "پیت" را کاهش می دهد.
کمپوست سازی خانگی بیوپلاستیک های قابل تجزیه توسط کمپوسترهای خانگی احجام پلاستیک های مخلوطی که باید مورد پردازش قرار گیرند را کم می کند.
کمپوست سازی خانگی هزینه جمع آوری و دفع زایدات توسط شهرداری ها را کم می کند و لذا ساکنین تولید کننده به دلیل تولید کمتر زایدات، هزینه کمتری پرداخت می کنند.
کمپوست سازی خانگی، اصل همسایگی را بیشتر برآورده می کند.
مقدار زایدات قابل تجزیه زیستی که راهی لندفیل ها می شوند کم می گردد.
5-2- چالش ها
فرایند کمپوست سازی خانگی به سختی تعریف می شود و اندازه گیری آن مشکل است: این به این دلیل است که مقرراتی در این حوزه وجود ندارد.
اگر کمپوست سازی خانگی بخوبی مدیریت نشود، می تواند باعث انتشار گازهای گلخانه ای شود( اکسیدهای ازت و متان)
آموزش های کافی فرآیندهای کمپوست سازی و کاربرد کمپوست مورد نیاز است.
برای اجتناب از مشکلات تشخیص بین محصولات قابل کمپوست شدن خانگی و صنعتی، برچسب گذاری و ارتباطات باید کاملا واضح باشد.
همه باغ ندارند و یا نمی خواهند در خانه کمپوست تولید کنند.
استفاده مناسب از کمپوست نهایی باید مورد اطمینان باشد.
خرده های غذایی پخته شده/ بر پایه گوشت نباید در توده های آزاد کمپوست شوند تا مشکلات مرتبط با آفات و معضلات بهداشتی وجود نداشته باشد. همین قضیه باید در مورد بسته بندی های قابل کمپوست شدن خانگی آلوده مد نظر قرار گیرد.
اگر کمپوست سازی خانگی بطور مناسب مدیریت نشود، حتی اگر برچسب "قابل کمپوست شدن با کمپوسترهای خانگی" وجود داشته باشد موضوع با شکست مواجه خواهد شد.
خطر وجود جریان زیاد آب باران از میان کمپوست ساز و رهایش ازت و آلودگی خاک و آب زیر زمینی به نیترات وجود دارد.
6- نتیجه گیری
کمپوست سازی خانگی یک روش بازیافت "آلی" برای خانه های اختصاصی است. در بهترین حالت، این یک ویژگی اضافی برای جدا کردن جمع آوری وکمپوست صنعتی، به شرط اینکه زیرساخت های مربوطه وجود داشته باشد، است. این امر پردازش مناسب تمام زایدات آلی را تضمین می کند. ارائه یک استاندارد اروپایی هماهنگ برای قابلیت کمپوست پذیری خانگی یک گام معقول است، زیرا آن همتای EN 13432 برای کمپوست پذیری صنعتی بوده و همچنین به تسهیل ارتباطات مناسب کمک می کند.