1-معرفی
این نوشته چه مواردی را تحت پوشش قرار می دهد؟
این نوشته، تهویه صنعتی را معرفی می کند. نوشته مشتمل است بر

1- مقدمه
2- واحدها و روش ها
3- داکت ها(کانال ها)
4- فن ها
5- کلاهک ها(هودها)
6- وسایل تمیز سازی هوا
7- کارگذاری و نگهداری(عمومی)
8- رفع عیب
9- فهرست اصطلاحات عمومی
موارد بالا، تهویه عمومی و کیفیت هوای داخلی ادارات، خانه ها و دیگر ساختارهای غیر صنعتی را تحت پوشش قرار نمی دهد. برای آگاهی بیشتر، شما می توانید "کیفیت هوای داخلی- عمومی" در جواب های OSHA را ببینید.
تهویه صنعتی چیست؟
تهویه، سیستم مکانیکی یک ساختمان است که هوای تازه بیرونی را می آورد و هوای آلوده داخلی را خارج می سازد.
در محل کار، تهویه برای کنترل در معرض قرارگیری و مجاورت با آلاینده های منتقله از طریق هوا مورد استفاده قرار می گیرد. تهویه عموما برای حذف آلاینده هایی از قبیل دود و دم، بخارات و غبارها و به منظور تامین محیط کاری ایمن و تندرست مورد استفاده قرار می گیرد. تهویه می تواند با روش های طبیعی(مثل باز کردن یک پنجره) یا روش های مکانیکی( استفاده از فن ها یا دمنده ها) صورت گیرد.
سیستم های صنعتی به منظور بیرون راندن و وارد کردن مقدار ویژه ای از هوا با سرعتی خاص طراحی می شوند که نتیجه آن خروج آلاینده های نامطلوب است.
در حالی که تمام سیستم های تهویه از اصول یکسانی تبعیت می کنند، هر سیستم بطور ویژه طراحی می شود تا با نوع کار و نرخ خروج آلاینده ها از آن محیط کاری سازگار باشد.
چرا سیستم تهویه صنعتی داریم؟
تهویه به عنوان کنترل مهندسی در نظر گرفته می شود که آلاینده های رها شده در محیط کار داخلی را کنترل یا حذف می کند. تهویه یکی از راههای ترجیحی برای کنترل در معرض قرارگیری کارگران با آلاینده های هوا است.
دیگر راههای کنترل آلاینده ها مشتملند بر:
حذف استفاده از مواد شیمیایی یا اجناس خطرناک
جایگزینی با مواد شیمیایی با سمیت کمتر
تغییر فرایند یا
تغییر نحوه کار
هدف از سیستم تهویه چیست؟
4 هدف از تهویه
1- فراهم کردن منبع مستمر هوای تازه بیرونی
2- نگهداری درجه حرارت و رطوبت در محدوده رضایت بخش و تامین کننده راحتی
3- کاهش خطر آتش سوزی یا انفجار بالقوه
4- حذف یا رقیق کردن آلاینده های منتقله از طریق هوا
قسمت های یک سیستم تهویه صنعتی چه هستند؟
یک سیستم تهویه صنعتی دو قسمت عمده دارد: یک سیستم تامین هوای تازه و یک سیستم خروجی
بطور عمومی، یک سیستم تامین یک سیستم گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع است و مشتمل است بر:
ورودی هوا
تجهیزات صاف کردن هوا
تجهیزات گرمایش/ سرمایش
فن یا بادبزن
داکت یا مجرا
هواکش های توزیع هوا
سیستم خروجی مشتمل است بر:
یک حوزه "ورودی هوا"
مجراهایی برای حرکت هوا از یک سطح به دیگری
وسایل تمیز سازی هوا
فن های آورنده هوای بیرونی و خروج هوای آلوده داخلی و
دودکش های تخلیه
مستندات سری تهویه صنعتی، عناصر سیستم خروجی را شرح می دهند.
انواع اساسی سیستم های تهویه چه هستند؟
این دو نوع سیستم تهویه مکانیکی در ساختارهای صنعتی مورد استفاده قرار گرفته اند:
تهویه صنعتی عمومی غلظت آلاینده های هوا را کاهش می دهد، یا توسط اختلاط(رقیق سازی) هوای آلوده با هوای غیر آلوده تازه و تمیز، مقدار گرمایی که در محیط های صنعتی جمع می شود را کنترل می کند. سیستم تهویه، تهویه رقیق سازی هم نامیده می شود.
تهویه خروجی محلی، آلاینده های کنار یا خیلی نزدیک منبع را گرفته و آن ها را به بیرون هدایت می کند.
خصیصه ها و ویژگی های عمده تهویه رقیق سازی چه هستند؟
تهویه رقیق سازی مقادیر عمده ای از هوای یک سطح یا ساختمان را تامین کرده و میزان زیادی از هوای سطح یا ساختمان را به بیرون می فرستد. برای این کار، معمولا، فن ها و بادبزن های خروجی بزرگ در دیوارها یا سقف ساختمان قرار گرفته اند.
تهویه رقیق سازی توسط تهویه کل محل کار، آلاینده های تولیدی در محل کار را کنترل می کند. استفاده از تهویه عمومی، آلاینده ها را تا درجه ای در سراسر محیط کار توزیع می کند و بنابراین می تواند در اشخاص دور از منبع آلودگی، تاثیر بگذارد.
اگر فن خروجی نزدیک کارگران در معرض باشد و هوای تامینی پشت سر کارگران قرار گیرد، به گونه ای که هوای آلوده از منطقه تنفسی کارگران کشیده شود، تهویه رقیق سازی می تواند موثرتر باشد. تصاویر 1 تا 4 مثال هایی از جانمایی های بهتر سیستم های تهویه هستند و تصویر 5 طراحی ضعیف سیستم تهویه رقیق سازی را نشان می دهد.

تصویر 1

تصویر 2

تصویر 3

تصویر 4
تصاویر 1 تا 4: مثال هایی از جانمایی های توصیه شده تهویه رقیق سازی

تصویر 5
مثال جانمایی سیستم تهویه رقیق سازی غیر قابل توصیه
رقیق سازی جهت کنترل آلاینده های شیمیایی، فقط باید محدود به موارد زیر باشد:
مقدار آلاینده های تولیدی خیلی زیاد نباشند.
سمیت آن ها نسبتا ملایم باشد
کارگران وظایف خود را در فاصله بسیار نزدیک از منبع آلودگی صورت ندهند و
میزان خروجی آلاینده ها نسبتا یکنواخت باشد.
بنابراین، به جز در مواردی که حلال ها دارای غلظت های در معرض قرارگیری مجاز بیش از 100 قسمت در میلیون هستند، توصیه استفاده از تهویه رقیق سازی برای کنترل مواد شیمیایی، نامعمول است.
محدودیت های تهویه رقیق سازی چیست؟
به عنوان روشی برای حفاظت کارگران، دانستن تهویه رقیق سازی مهم است.
کاملا آلاینده ها را حذف نمی کند.
نمی تواند برای مواد شیمیایی خیلی سمی استفاده شود.
برای دود و دم فلزات یا غبارها یا مقادیر بالای گازها یا بخارات موثر نیست.
نیاز به مقادیر بالایی از هوای تامینی خنک شده یا گرم شده دارد.
برای اداره کردن موج گازها یا بخارات یا انتشارات بی قاعده مناسب نیست.
بعضی وقت ها، به عنوان روش تهویه، می توان از فن های "رومیزی" یا " رو زمینی" استفاده کرد، ولی این فن ها عموما آلاینده های اطراف حوزه کاری را بدون داشتن کنترل موثر روی آن ها می دمند. برای تهویه رقیق سازی، از باز و بسته کردن در و پنجره ها هم می توان استفاده کرد، ولی در اینجا هم این روش قابل اعتماد نیست، زیرا حرکت هوا کنترل شده نخواهد بود.
به عنوان یک قاعده عمومی، میزان جریان حجمی یا هوا در تهویه رقیق سازی به میزان زیادی به سرعت ورود آلاینده های هوا، کارآمدی هوای تازه، فرایند اختلاط هوای اتاق کار بستگی دارد.
تهویه خروجی محلی چیست؟
سیستم خروجی محلی برای کنترل آلاینده های هوا توسط گیر انداختن آن ها در نزدیک یا کنار منبع مورد استفاده قرار گرفته و در نقطه مقابل تهویه رقیق سازی که به آلاینده ها اجازه گسترش در سراسر محل کار را می دهد، قرار دارد. خروجی محلی عموما راهی موثرتر برای کنترل آلاینده های شیمیایی بسیار سمی است که قبل از رسیدن آن ها به مناطق تنفسی کارگران انجام می شود. این نوع سیستم، معمولا رویه کنترل ترجیحی است، اگر:
آلاینده های هوا خطر تندرستی زیاد داشته باشند.
مقادیر زیادی از غبارات یا دود و دم ها تولید شده باشند.
هزینه فزاینده گرمایش تهویه در آب و هوای سرد، یک ملاحظه باشد.
منابع انتشار، تعداد محدودی باشند.
منابع انتشار نزدیک مناطق تنفسی کارگران باشند.
به عنوان قاعده ای عمومی، یک سیستم خروجی محلی، مشابه جاروبرقی خانگی که لوله خرطومی آن تا حد ممکن نزدیک جایی که غبارها تولید شده اند، قرار دارد، عمل می کند.
اجزای تهویه خروجی محلی چیست؟
یک سیستم خروجی محلی، 5 عنصر اساسی دارد(تصویر 6 را ببینید):

تصویر 6
اجزای سیستم تهویه خروجی محلی
- هود یا منفذی که آلاینده را در منبع، گیر می اندازد.
- داکت هایی که مواد شیمیایی منتقله از طریق هوا را از میان سیستم انتقال می دهند( هوای خروجی) و هوایی که چرخش مجدد می کند.
- یک وسیله تمیز سازی هوا که آلاینده را از هوای متحرک سیستم حذف می کند(همیشه مورد نیاز نیست)
- فن هایی که هوا را از میان سیستم حرکت می دهند و هوای خروجی را به بیرون تخلیه می کنند.
- یک دودکش سراسری خروجی که هوای آلوده را تخلیه می کند.
چطور بهترین نوع سیستم تهویه محل کار را بدانم؟
تمام سیستم های تهویه صنعتی، وقتی که بطور مناسبی طراحی شوند، باید قادر باشند که حفاظت طولانی مدت کارگران را فراهم سازند. مقایسه دو نوع سیستم تهویه، رقیق سازی و خروجی محلی، در جدول زیر آمده است.

عموما، محدودیت های هر سیستم تهویه چیست؟
بعضی از محدودیت ها مشتملند بر:
به علت تشکیل آلاینده ها در سیستم، به ویژه فیلترها، سیستم ها در طی سال ها تنزل کیفیت پیدا می کنند.
نیاز به نگهداری پیشرونده دارند.
تست معمول و منظم مورد نیاز است تا مشکلات اولیه شناسایی شده و روش های اصلاحی اعمال شوند.
تنها پرسنل متخصص باید اصلاحات سیستم تهویه را انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که کارآیی سیستم مستمرا محفوظ می ماند.
در زیر مثالی را می بینید که بر چگونگی کارآیی سیستم تاثیر می گذارد.

تصویر 7
افزودن انشعاب خروجی داکت
وقتی یک انشعاب خروجی اضافی به داکت موجود تهویه محلی خروجی اضافه می شود، هوا از موقعیت جدید به داخل سیستم کشیده خواهد شد. این امر هوای دیگر موقعیت ها که دور از فن خروجی هستند را کم می کند. جریان هوای کل سیستم تهویه تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. این تغییر منجر به گرفتگی سریع سیستم می شود و جریان هوای تمام داکت ها ممکن است برای حذف آلاینده ها کافی نباشد.
در باره هوای تامینی چه باید بدانیم؟
یک جنبه مهم و گاه نادیده گرفته شده در تهویه محلی نیاز به فراهم کردن هوای کافی است تا جایگزین هوای خروجی از محل کار شود. اگر وقتی هوای زیادی خارج می شود، هوای تامینی در حد کفایت نباشد، محل کار گرسنه و تشنه هوا شده و فشار منفی ایجاد می شود.
فشار منفی محل کار، مقاومت سیستم تهویه را افزایش داده و باعث می شود هوای کمتری جابجا شود. در نتیجه این کار، از ترک های اطراف در و پنجره و دیگر منافذ موجود، هوا وارد شده و سعی می کند میزان هوای خارج شده را به تعادل بکشاند. نتیجه این کار این است که کارگران در معرض هوای سرد زمستانه واقع شده و هزینه های گرمایش اضافه، ممکن است خود را نشان دهند.
یک راه برای فهم مشکل این است که وقتی اتاق تحت فشار منفی قرار می گیرد، درب حدود 3 میلیمتر باز شده و یک لوله دود( یا چیز دیگری که برای رهایش دود مورد استفاده قرار می گیرد) جلو منفذ گذاشته شود. اگر دود به داخل اتاق کشیده شود، اتاق تحت فشار منفی است. اگر دود به بیرون از اتاق راهنمایی گردد، اتاق تحت فشار مثبت قرار دارد. اگر دود مستقیما همراه هوا بالا برود، فشار داخل اتاق و بیرون آن یکسان است.
راه دیگر برای قضاوت اینکه ساختمان تحت فشار منفی اضافی است این است که دری که بطرف بیرون فشار می آورد را باز کنیم. اگر مجبورید درب را به سختی هل بدهید تا باز شود، ساختمان تحت فشار منفی است( فشار بیرونی بیش از داخل است و سعی می کند درب را ببندد)
یک فن ورودی جداگانه، دور از فن های خروجی، باید برای آوردن هوای غیر آلوده تازه از بیرون مورد استفاده قرار گیرد. در صورت نیاز، این هوا باید تمیز شده و در زمستان، گرم و در تابستان، سرد شود.