تاریخچه بوکاشی

توپ خاک با کرم های بومی در خاک که چند هفته قبل با ماده تخمیر شده بوکاشی اصلاح شده بود.

بوکاشی یک فرآیند است که طی آن ضایعات غذایی و مواد آلی مشابه به افزودنی خاک تبدیل می شوند که مواد مغذی را به بافت خاک اضافه می کند و آن را بهبود می بخشد. بوکاشی از چند جنبه با روش کمپوست سازی سنتی متفاوت است. مهمترین تفاوت ها عبارتند از:

ماده ورودی توسط باکتری های ویژه تخمیر می شود و تجزیه نمی شود.
ماده تخمیر شده بدون نیاز به زمان مازاد برای رسیدگی، قابلیت تغذیه به باغ یا حوزه را دارد.
در نتیجه، بدون آنکه گازهای گلخانه ای ایجاد شده و حرارت افزایش یابد و یا رواناب مضر تشکیل گردد؛ کربن ورودی، انرژی و مواد مغذی وارد شبکه غذایی خاک می شود.

این فرآیند تحت نام های دیگری از قبیل کمپوست سازی بوکاشی، تخمیر بوکاشی و کمپوست سازی تخمیری هم شناخته شده است.

واژه شناسی

بوکاشی از یک اسم ژاپنی گرفته شده است. هرچند، با این حال، لغت نامه های ژاپنی-انگلیسی به این کلمه معنای هنری قدیمی تری می دهند: "سایه یا درجه بندی" تصاویر که به ویژه برای چاپ های چوبی اعمال می شود. این کلمه بعداً در معنای پیکسل یا مه‌آلود شدن در عکس‌های سانسور شده گسترش یافت. لذا، کاربرد آن برای مواد آلی تخمیر شده منشأ نامشخصی دارد. اگر هر دو کاربرد به هم مرتبط باشند، مفاهیم متحد کننده ممکن است "تغییر" یا "محو شدن" باشد.

بوکاشی به عنوان یک فرآیند ضایعات غذایی در بسیاری از زبان های دیگر قرض گرفته شده است. به عنوان یک اسم، بسته به زمینه، به ویژه خود فرآیند، تلقیح و خروجی تخمیر شده معانی مختلفی دارد. این تنوع ممکن است باعث سر در گمی شود. به عنوان یک صفت، هر اسم مربوطه ای از قبیل سطل بوکاشی(یک ظرف تخمیر خانگی)، خاک بوکاشی( بعد از اضافه کردن نگهدارنده)، و حتی کمپوست سازی بوکاشی( که واژه های دارای تناقض هستند) را تعریف می کند.

فرآیند

یک سطل بوکاشی خانگی با منبعی از استرتر تخمیر؛ بگو سبوس تلقیح شده با مخمر، باکتری های فتوسنتتیک، باکتری های اسید لاکتیک.
مراحل اساسی تخمیر عبارتند از:

1- ماده آلی با مخمر، باکتری های فتوسنتز کننده و باکتری های اسید لاکتیک تلقیح می گردد. این ها کسری از کربوهیدرات های ورودی را توسط تخمیر هومولاکتیک تبدیل به اسید لاکتیک می کنند.
2- تخمیر بی هوازی (به طور دقیق تر، میکروهوازی) برای چند هفته در دمای معمولی اتاق در یک ظرف دربسته؛ ماده آلی توسط اسید حفظ می شود، در فرآیندی که ارتباط نزدیکی با ساخت برخی از غذاهای تخمیر شده و سیلویی دارد. نگهدارنده یا ماده تخمیر شده معمولاً در صورت آماده بودن روی خاک اعمال می شود، یا می توان آن را در حالت باز نشده برای استفاده بعدی نگهداری کرد.
3- حفاظت شده یا ماده تخمیر شده با خاکی مخلوط می شود که میکروارگانیزم های طبیعی دارد.
4- هنگامی که آب وجود دارد (در خود ماده یا در خاک)، اسید لاکتیک به تدریج با از دست دادن پروتون ها تجزیه می شود و به لاکتات تبدیل می شود؛ مزدوج اسید باز یا نمک یونی. لاکتات یک حامل انرژی اساسی در فرآیندهای بیولوژیکی است. این ماده می تواند از میان غشای سلولی بگذرد و تقریبا تمام ارگانیزم های زنده دارای آنزیمی هستند که لاکتات دهیدروژناز نام دارد و این ماده را برای تولید انرژی به پیرووات تبدیل می کند.
5- ماده تخمیر شده آغشته به لاکتات به آسانی توسط زندگی بومی خاک، در درجه اول باکتری ها، مصرف می شود، و در طی چند هفته در دمای معمولی "ناپدید می شود".عمل کرم خاکی معمولاً برجسته است زیرا خود باکتری ها مصرف می شوند، به طوری که خاک اصلاح شده بافتی مرتبط با ورمی کمپوست به دست می آورد.
مشخصه ها

ورودی های پذیرفته شده

داخل یک سطل بوکاشی تازه آغاز به کار کرده

ضایعات غذا روی یک صفحه سوراخ دار (برای تخلیه چای بوکاشی) بلند می شوند و تا حدی توسط لایه ای از سبوس پوشانده می شوند.

فرآیند عموما برای ضایعات غذایی خانه ها، مکان های کاری و تاسیسات کیترینگ اعمال می شود؛ زیرا هر کدام از این ها یک بخش خوبی از کربوهیدرات ها را دارد. از طریق افزودن مکمل کربوهیدرات و در نتیجه تولید اسید لاکتیک، قابلیت کاربرد سایر زباله های آلی هم وجود دارد. دستور العمل های بوکاشی در مقیاس بزرگ در باغبانی اغلب شامل برنج، ملاس یا شکر است. هر جریان زباله فقیر از کربوهیدرات از این سود می برد.

نسبت به کمپوست سازی خانگی، تخمیر هومولاکتیک می تواند انواع بطور قابل ملاحظه بیشتری از زائدات غذایی را فرآیند نماید. حتی آیتم های مشکل زای کمپوست سازی سنتی از قبیل باقیمانده های پخته شده، گوشت و پوست، چربی، پنیر و مرکبات بطور موثری پیش هضم می شوند و زندگی خاکی را قادر می سازند آن ها را مصرف نماید. تخمیر قطعات بزرگ ممکن است در مدت طولانی‌تر صورت گیرد و سطوح مقعر ممکن است هوا را به دام بیندازند، که در این موارد کاهش آن ها در مقالات پشتیبانی توصیه می‌شود.

چیزهایی که بصورت بدی گندیده شده اند و یا کپک های سبز و سیاه دارند دور ریخته می شوند. این ها ارگانیزم های فاسد کننده را به مکان جلب می کنند و بر فرآیند تخمیر سایه می اندازند.

قسمت دوم

قسمت سوم